"Muziek is alles voor me. Dus toen ik het risico liep mijn arm te verliezen, moest er snel ingegrepen worden."
Dhr. Fahner: “Ik ben 30 jaar lang schilder en autospuiter geweest, en door de overbelasting van al die jaren kreeg ik carpaal tunnel syndroom. Op een gegeven moment zat mijn linkerpols vast en toen kreeg ik pijn. Dr. Zöphel heeft me op 9 januari 2013 geopereerd en dat ging allemaal prima, het was zo klaar. Maar na veertien dagen kwam er een rode gloed over mijn pols en die werd erger. Het bleek een bacterie te zijn, een heel normale huidbacterie die iedereen heeft was onderhuids gekomen. Het gebeurt vrijwel nooit, maar ik had dus pech. Drie weken na de eerste ingreep ben ik opnieuw met spoed geopereerd door dr. Zöphel. Mijn arm is toen helemaal opengemaakt en het spande erom of mijn arm behouden kon worden.
Ik ben enorm bang geweest dat ik mijn arm zou verliezen. Ik ben namelijk pianist, organist en bespeel ook nog een paar blaasinstrumenten. Muziek is alles voor mij – en de gedachte dat ik niet meer zou kunnen spelen was niet te verdragen. Maar gelukkig is alles goed gegaan. En dat is niet alleen te danken aan de inspanningen van dr. Zöphel (die mij altijd zijn ‘zorgenkindje’ noemt), maar vooral ook aan Laura, mijn handtherapeut in Enschede. Ik vind het geweldig wat zij niet alleen aan therapeutische, maar ook aan psychische begeleiding heeft gedaan. Zij heeft mij steeds weer de moed gegeven om door te gaan - en dat was vooral in het begin niet makkelijk. Ze bleef me op mijn gemak stellen, moed inpraten en motiveren. En daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor! Als dank heb ik voor haar een lied geschreven dat ik in een volle schouwburg voor haar ten gehore heb gebracht op de vleugel. Het lied heet ‘De hoge bomen’ en gaat erover dat ik weer omhoog kan kijken, dat het leven weer zin heeft. Ik kan weer geweldig spelen en iedereen zegt dat mijn spel nu nog mooier is dan vroeger. Waarschijnlijk omdat ik nu extra gemotiveerd ben, simpelweg omdat het nog kan.
Ik ben enorm opgelucht dat ik weer gezond ben. Ik speel elke zondag weer in verschillende kerken op het grote orgel. De mensen hebben ontzettend met me meegeleefd en waren zielsgelukkig dat ik weer kon spelen. Ook het koor in Haaksbergen, dat hits uit de jaren ’60 en ’70 zingt, hoeft me nu niet meer te missen. Ik heb ze een jaar lang in de steek moeten laten en dat ging me erg aan het hart.
Afgelopen vrijdag heb ik afscheid genomen van Laura, ze is ergens anders gaan werken. Ik zal haar nooit vergeten en bij het afscheid zei ze: ‘Ik vergeet jou ook nooit meer.’ Wat wij samen hebben doorgemaakt, dat zit heel diep.”
Bij het Carpaal Tunnel Syndroom (CTS) wordt de middenhandszenuw in de pols bekneld. Deze zenuw loopt door een tunnel en wanneer het bindweefsel in de tunnel gaat zwellen, raakt de zenuw bekneld. Dit geeft een prikkelend en pijnlijk gevoeld in de handpalm en vingers.
Het belangrijkste voor mij is het inleven van de arts in de klachten van de patiënten en in het vinden van een geschikte behandeling.
