“Het hele traject geef ik een 9.”
Hendrika: “Samen met mijn man en een klein reisgezelschap was ik op cultuurreis in Londen. Daar ben ik de eerste dag gevallen op mijn pols. Ik voelde meteen dat het helemaal fout zat. We zijn naar een ziekenhuis in Londen gegaan en daar bleek mijn pols gebroken te zijn. Ze hebben met een paar mensen geprobeerd om de boel op zijn plek te trekken, maar dat lukte niet. Ik kreeg het advies om me in Nederland te laten opereren. Mijn pols werd gefixeerd zodat ik de reis wel af kon maken. In ons reisgezelschap zat een jonge arts die zei: ga naar Xpert Clinics in Rotterdam, die zijn heel goed. Vanuit Londen zijn we gaan bellen en bij thuiskomst konden we bijna direct terecht. Dat was heel fijn.”
Op de juiste plek
“Op het moment dat je binnenkomt in de kliniek ben je in paniek, je hebt pijn, weet niet precies wat er aan de hand is. Eén van de dingen die me opvielen was hoe ontzettend aardig en geduldig iedereen bij Xpert Clinics is. Ze zeiden: breng je man maar mee naar de spreekkamer want twee horen meer dan een. Je bent uit je doen en op dat moment sla je eigenlijk niks op. Er gebeurt ook zo veel: je spreekt een arts, assistent, verpleegkundige, fysiotherapeut, ergotherapeut… Iedereen was gedecideerd maar zonder mij voorbij te fietsen. Je moet je een beetje overgeven en ik had veel vertrouwen: dit komt goed, ik ben hier op de juiste plek.”
Operatie voor gebroken pols
“Ik ben vrij snel geopereerd. Dokter Zöphel heeft een plaat in mijn pols gezet. Op de ok was er een ontzettend aardige verpleegkundige die me begeleidde. Mijn arm was verdoofd, ik voelde dus niks. Maar toen ik dokter Zöphel hoorde praten over schroeven heb ik toch gevraagd of ik een roesje mocht. Dat heb ik ook meteen gekregen.
De operatie is goed gegaan, maar de dag erna is de drain losgeschoten. Dat was heel vervelend, ik voelde me nog beroerd van de ingreep en moest toen terug naar de kliniek. Gelukkig kon ik meteen terecht en ben ik heel vriendelijk geholpen.
Ik heb wel wat last gehad van de operatie en het roesje, het duurde een dag of tien voor ik er weer een beetje was. In het begin kreeg ik 2x per week handtherapie, daarna nog 1x per week. Ook hier weer heel aardige mensen, alles ging keurig op tijd, ik hoefde nooit te wachten.”
Mag de muziek uit?
“De operatie is nu zeven maanden geleden en het gaat hartstikke goed. Dokter Zöphel was heel tevreden en dat ben ik zelf ook. Ik kan mijn hand weer voor 85-90 procent gebruiken. Ik heb nauwelijks beperkingen. Van de plaat merk ik niks en als ik er geen last krijg kan die gewoon blijven zitten.
Ik ben heel tevreden over hoe het gegaan is. Het hele traject geef ik een 9. Als ik één ding mag noemen dat voor verbetering vatbaar is, dan is het de muziek in de wachtkamers. Je zit daar, bent hartstikke beroerd en dan die muziek, ik heb daar zo’n hekel aan. Dat mogen ze van mij meteen afschaffen.”
Wanneer u iets gebroken heeft merkt u dat aan zwelling, pijn, een vreemde vorm van (een van) uw vingers, het niet kunnen bewegen van uw vinger, een verkorte vinger, een ingedrukte knokkel of vingers die over elkaar schuiven wanneer u een grijpbeweging maakt.
Het belangrijkste voor mij is het inleven van de arts in de klachten van de patiënten en in het vinden van een geschikte behandeling.
