"Na een scooterongeluk bleef ik last houden van mijn pols. Bij een expertise door drs. Feitz bleek dat een operatie echt nodig was."
Dhr. Mol: “Op 31 maart 2011 heb ik een scooterongeluk gehad waarbij mijn pols brak. Meteen na het ongeluk ben ik geopereerd en is er een plaat in mijn pols gezet. Die ingreep is goed verlopen maar ik bleef wel last houden, vooral bij torsiebewegingen en zwaar tillen. Ik kon bijvoorbeeld niet langere tijd op mijn wielrenfiets zitten, want dan ging mijn pols pijn doen. Ik heb een second opinion gevraagd bij een andere kliniek, maar zij vonden niets.
Op verzoek van mijn letselschadeadvocaat ben ik voor een expertise naar drs. Feitz gegaan. Ik dacht: ik laat ernaar kijken en daarmee sluiten we het af. Maar drs. Feitz voelde dat er iets niet goed zat, ik had een heel pijnlijke plek op mijn pols. Hij stelde voor om een kijkoperatie te doen om te zien wat er aan de hand was. Tijdens die kijkoperatie bleek de plaat niet meer te voldoen aan de huidige eisen en bovendien was er al nieuwe botgroei, dus die plaat kon eruit. Maar belangrijker was dat drs. Feitz constateerde dat mijn ellepijp te lang was en tegen de andere polsbotjes drukte. Ik had een ulnaverkorting en een Brunelli plastiek nodig om alle botten die uit hun voegen lagen weer op hun plek te krijgen.
In augustus ben ik weer geopereerd. Ik dacht: God zegen de greep, we zien wel waar dit schip strandt. De operatie is me 100% meegevallen. Dankzij de plexusverdoving heb ik geen pijn gehad. Tijdens de ingreep heb ik heel prettig met de anesthesioloog kunnen praten terwijl de arts aan mijn arm aan het rommelen was. Ik begreep wel dat ze langer bezig zijn geweest dan de planning was, maar ik heb de ingreep niet als zwaar ervaren.
’s Avonds thuis raakte de verdoving langzaam uitgewerkt en kwam de pijn opzetten. Ik heb toen paracetamol en een andere pijnstiller genomen en dat heeft goed geholpen. Drie dagen later trok de pijn weg en sindsdien heb ik geen pijn meer gehad.
Ik heb deze operatie vrij bewust op een positieve instelling ingezet en dat helpt in het genezingsproces. Ik ben er elke dag positief mee bezig geweest en heb de oefeningen gedaan die de handtherapeut voorschreef – niet meer en niet minder. Als ik oefeningen ging doen, deed ik dat heel bewust, ik nam er echt de tijd voor. En dat heeft mij heel goed geholpen.
De ulna moet nu verder uitharden en de Brunelli moet helemaal genezen. Inmiddels heb ik mijn dagelijkse werkzaamheden als informaticadocent weer opgenomen. Ik kan weer typen en schrijven, oefenen met gewichten en heb zelfs het gras weer gemaaid. Door de ulnaverkorting kan ik nu mijn hand meer doordraaien; ik kan dus weer geld aannemen bijvoorbeeld. De enige beperking is dat ik de komende drie maanden niet zwaar mag tillen en geen onverhoedse draaibewegingen mag maken. En wielrennen? Daar begin ik volgende week weer mee!”
De ulna moet nu verder uitharden en de Brunelli moet helemaal genezen. Inmiddels heb ik mijn dagelijkse werkzaamheden als informaticadocent weer opgenomen. Ik kan weer typen en schrijven, oefenen met gewichten en heb zelfs het gras weer gemaaid. Door de ulnaverkorting kan ik nu mijn hand meer doordraaien; ik kan dus weer geld aannemen bijvoorbeeld. De enige beperking is dat ik de komende drie maanden niet zwaar mag tillen en geen onverhoedse draaibewegingen mag maken. En wielrennen? Daar begin ik volgende week weer mee!”
De pols wordt gevormd door de uiteinden van het spaakbeen (distale radius) en de ellepijp (ulna), samen met de handwortelbeentjes. Bij een gebroken pols gaat het in driekwart van de gevallen om een breuk (fractuur) van het spaakbeen en/of de ellepijp. Als vuistregel geldt dat hoe groter de…
