"Een ongelukkige val tijdens het skiën leverde me een SL laesie op. Dr. Smit voerde een Brunelli plastiek uit."
Mevrouw Fossen (52): “Anderhalf jaar geleden raakte ik tijdens het skiën de controle kwijt. Ik werd gelanceerd en viel zeven meter naar beneden. Na die val had ik veel last van mijn rug, maar na een aantal weken merkte ik ook dat er iets niet goed zat in mijn pols. Nu liep ik voor mijn linkerhand al bij dr. Xander Smit – in mijn familie zit namelijk duimbasisslijtage. Het was dus logisch dat ik met deze klachten naar hem ging. Nu ook mijn rechterhand zoveel pijnklachten gaf, sloeg de paniek toe. Ik dacht dat dit ook slijtageklachten waren en met twee pijnlijke handen kun je niet veel meer…
Tijdens een kijkoperatie stelde dr. Smit echter vast dat er een bandje gescheurd was en daar was ik blij mee. Dr. Smit snapte het niet; ik zou een Brunelli plastiek krijgen en dat is best een heftige operatie. Maar ik was gewoon opgelucht dat er iets aan te doen was. Want kapot kraakbeen, dat kun je niet meer maken.
De operatie hebben we in juni gepland. Dan zou ik nog tijd genoeg hebben om te herstellen zodat ik in de winter weer kon gaan skiën. Ik had er alle vertrouwen in. Op het moment dat je binnenkomt bij Xpert Clinics Hand- en polszorg voel je je welkom. Het klinkt misschien stom, maar ik ben daar gevoelig voor. Voor de operatie stond er een team met leuke meiden klaar. Er werd duidelijk verteld wat ik kon verwachten. Dr. Smit is een man van weinig woorden, maar wel een absolute vakman. En ook de anesthesie ging allemaal zo ontzettend rustig en kalm. Ik had nog nooit een blokverdoving gehad en ben als de dood voor naalden. Maar de naald zat er al in voor ik het wist, ik heb er niks van gevoeld. Ook dat verliep dus heel prettig.
Na de ingreep heb ik me keurig aan de voorschriften voor medicatie gehouden en ik kan niet zeggen dat ik echt pijn heb gehad. Dr. Smit zei: “Ik heb mijn werk goed gedaan. Voor de rest moet je het zelf doen.” En daar heeft mijn geweldige fysiotherapeut Lysanne van de Berg bij geholpen. In het begin durf je namelijk niks, het is allemaal doodeng. Zij heeft me daar doorheen geholpen. Je moet je oefeningen doen, dat is heel belangrijk. Wanneer mijn hand nu wat stijf is, doe ik ze nog steeds.
Al na drie weken ben ik weer gaan werken. Natuurlijk nog wel met een brace, dus schrijven lukt niet. Maar ik deed de rest gewoon met mijn linkerhand. Ik werk als begeleider van mensen die willen afvallen en doe veel op de computer. En als er een keer iets niet lukte, hebben mijn klanten mij gewoon even geholpen.
We zijn nu een jaar verder en het gaat heel goed. En ja, ik heb ook weer geskied. De eerste keer was heel eng, ik durfde niet meer en was bang om te vallen. Je blijft je toch bewust van de kwetsbaarheid van die hand. Maar dan laat je het toch wat los en nu gaat het weer prima. De behandeling is inmiddels afgerond en tijdens de laatste controle zei dr. Smit: “Je hebt het beter gedaan dan het in de boeken beschreven staat. Dit is zoals ik altijd hoop dat het gaat.”
Tussen twee botjes van de pols, het maanvormig bot (lunatum) en het scheepsvormig bot (scaphoid), bevindt zich een belangrijke band voor de pols. Deze band wordt het scapholunaire ligament (SL) genoemd. Wanneer deze verbinding scheurt, spreken we van een SL laesie (ook scapholunaire dissociatie…
Ik streef ernaar betrouwbaar en goed te zijn in mijn werk. De patiënt moet dit voelen.
