Robin: “Vorig jaar heb ik mijn arm verwond door glas in een deur. In het ziekenhuis werd een algemene test gedaan om te zien of ik mijn vingers nog kon buigen. Daarna is de wond dichtgemaakt. Omdat het bleef bloeden ging ik terug naar de huisarts. Daar heb ik aangegeven dat ik twee vingers niet goed kon strekken en ook niet goed kon knijpen; ik liet van alles uit mijn handen vallen. Daarbij was een deel van mijn arm gevoelloos, het voelde heel raar. De huisarts gaf aan dat zo’n trauma tijd heeft om te genezen, ik moest het tijd geven. Ik ben nog een paar keer terug geweest, maar elke keer gaven ze hetzelfde aan: het heeft gewoon tijd nodig. 

Na vijf weken ben ik opnieuw naar de huisarts gegaan. Ik kreeg steeds meer pijn en kon steeds minder, ik wilde dat er een specialist naar keek. De tijdelijke huisarts heeft me toen doorverwezen naar Xpert Clinics Hand- en polszorg. Drs. Reinier Feitz zag gelijk wat er aan de hand was: het glas was precies tussen het bot en de slagader doorgegaan en had een complete pees doorgesneden. Dit soort trauma moet eigenlijk direct geopereerd worden, maar het was inmiddels al weken geleden. Tijdens de operatie bleek dat de pees al 11 centimeter teruggetrokken was, dat is veel te veel. Drs. Feitz heeft toen een procedure uitgevoerd die volgens de standaard boeken eigenlijk nooit gedaan wordt. Hij heeft de pees alsnog op rek gezet en met een dubbele acht vastgezet waardoor mijn hand helemaal krom stond. Vooral mijn pink en ringvinger waren helemaal opgekruld, daar zat geen millimeter beweging in. Een gedurfde keuze, en hij zei er direct bij dat hij niet wist of het zou blijven zitten. Ik zou ultiem voorzichtig moeten doen, ook tijdens de handtherapie.
 

Het revalidatieproces was heel intensief. Ik mocht bijna niet bewegen en droeg constant een brace. Drie keer per week had ik een dubbele sessie bij de handkliniek. Die mensen waren goud, ze hebben mij super begeleid in een compleet nieuw en onbekend traject dat ook voor hen heel spannend was. Daarnaast moest ik thuis nog heel veel doen, dat was de key. 
We zijn nu bijna een jaar verder. Ik heb niet de volledige functie van mijn hand terug en ik kan hem niet helemaal strekken, maar het verschil is enorm: ik functioneer gewoon. De grijpfunctie en kracht zijn weer terug en dat strekken heb je minder nodig in het dagelijks leven. 
 

Drs. Feitz is een van de beste artsen die ik ooit heb meegemaakt en een van de beste op dit vlak. Hoe doelgericht hij te werk ging en hoe duidelijk hij communiceerde met mij, en vooral: dat hij het durfde! Een andere arts had gewoon het protocol gevolgd en dan had ik waarschijnlijk maar 20% van de functie teruggekregen. Ik sport veel, doe aan skydiven en klimmen: sporten waarbij ik mijn handen nodig heb. Als patiënt kun je die afweging zelf niet maken, dus ik ben drs. Feitz enorm dankbaar dat hij het heeft aangedurfd.”