“Het is een lang traject geweest, maar het resultaat is geweldig.”
Mevrouw De Kort (71): “In december 2019 ben ik gevallen op straat, gestruikeld over niets. Ik maakte een lelijke val, mijn gezicht was kapot en mijn hand zag er raar uit. In eerste instantie dacht ik dat ik nog wel kon terugrijden naar huis, maar dat lukte niet. Ik ben dus gelijk naar de huisarts gegaan en die stuurde me voor een röntgenfoto naar het ziekenhuis. ‘Het ziet er prachtig uit mevrouw,’ zei de dienstdoende arts. Dat vond ik gek, want mijn pink stond scheef en mijn ringvinger schoof onder mijn middelvinger als ik hem wilde bewegen. Ik vroeg of ze misschien mijn vingers konden tapen. ‘Nee mevrouw, tapen doen we hier niet, daarvoor moet u naar de huisarts,’ kreeg ik te horen. Maar het was inmiddels kwart over vijf. Ik ben dus naar huis gegaan en heb er zelf maar wat tape omgedaan.
De volgende dag ben ik terug naar de huisarts gegaan. Die zei: kom over een paar weken maar terug. Maar mijn hand werd niet beter en de pijn werd steeds erger. Het voelde alsof er een brandende aansteker onder mijn hand gehouden werd. De huisarts stuurde me opnieuw naar het ziekenhuis, er werden weer foto’s gemaakt en weer kreeg ik te horen: het ziet er prima uit. Ik kreeg twee klittenbandjes mee om mijn pink en ringvinger bij elkaar te houden en kon weer gaan.
Na drie maanden dacht ik: nu is het klaar. Ik had zoveel pijn, ik was het zat. Op mijn aandringen is er toen een CT-scan gemaakt. Wat bleek? Mijn hand was toch gebroken maar inmiddels verkeerd aan elkaar gegroeid. Ze wilden me in het gips zetten want dan zou het vanzelf nog wel goed kunnen komen. Nou, daar geloofde ik niks van. De huisarts, die inmiddels ook wel zag dat ik steeds met een kluitje het riet in was gestuurd, heeft me toen verwezen naar Xpert Clinics. Zo kwam ik bij drs. Kennard Harmsen terecht.
Vanaf het begin had ik een goed gevoel bij dokter Harmsen. Hij maakte gelijk een foto van mijn hand en ik kon zelf meekijken. ‘Kijk,’ zei hij, ‘daar zit een stukje bot wat er niet hoort.’ Tijdens een operatie heeft zou hij mijn pink weer omhoogtrekken en er twee schroeven inzetten. Ik vond het prima. Nadat mijn medicijnlijst nagekeken was en mijn gegevens doorgenomen, werd ik goedgekeurd voor de operatie. Op 16 juni ben ik geopereerd.
Mijn hand werd verdoofd met een plexusverdoving, dat is een gekke gewaarwording. Ook kreeg ik een roesje. Toen ik wakker werd, vertelde drs. Harmsen dat hij er uiteindelijk een stalen pen en een schroef in had gezet. Het geheel was heel fragiel, ik mocht mijn hand absoluut niet bewegen. Ik kreeg een brace en werd meteen doorgestuurd naar de handtherapie. Die samenwerking verliep echt uitstekend. De eerste twee maanden ging ik soms wel 2x per week naar handtherapie. Het duurde weken voordat ik voorzichtig oefeningetjes mocht gaan doen.
Terug op controle zag drs. Harmsen dat er botgroei begon te ontstaan. Hij was tevreden! Maar ik mocht nog steeds alleen bij de fysiotherapie wat buigen en strekken, ik mocht zelf niks doen. Bij de volgende foto konden we weer wat verder gaan in de oefeningen. Het is een lang traject geweest, maar het resultaat is geweldig. Mijn hand voelt nog een beetje stijf aan maar ik kan er alles weer mee doen. Ik ben heel tevreden, zowel over Xpert Clinics Hand- en Polszorg als over Xpert Handtherapie. Iedereen is even vriendelijk, niets dan lof. De handtherapeuten zeiden steeds tegen me: je doet het zo goed. Maar dan dacht ik: jongens, ik doe het ook voor mezelf.”
Wanneer u iets gebroken heeft merkt u dat aan zwelling, pijn, een vreemde vorm van (een van) uw vingers, het niet kunnen bewegen van uw vinger, een verkorte vinger, een ingedrukte knokkel of vingers die over elkaar schuiven wanneer u een grijpbeweging maakt.
Ik streef in mijn werk naar een tevreden en geholpen patiënt, die na mijn behandeling dus eigenlijk geen patiënt meer is. Dit begint ermee dat de patiënt zich op zijn gemak voelt, en er geluisterd wordt naar zijn verhaal en klachten. Met het hele team werken wij er hard aan om patiënt zich welkom te…
