De duim is het meest gebruikte onderdeel van de hand. Duimbasis artrose (ook wel duimbasisslijtage genoemd) is daarom de meest voorkomende vorm van slijtage aan een gewricht in de hand. Als u pijn krijgt door slijtage, merkt u dat vaak bij iedere beweging. Bijvoorbeeld bij het openen van potten of…
Last van hypermobiliteit
Mevr. Boshuizen: “Twaalf jaar geleden was ik een van de eerste patiënten bij Xpert Clinics. Ik ben genetisch belast met hypermobiliteit. Mijn gewrichtsbanden en pezen zijn te soepel. Daardoor zijn de gewrichten in mijn handen en polsen te beweeglijk en slijt het kraanbeen sneller. Dr. Thybout Moojen heeft me al meerdere keren geopereerd. We grappen er weleens over: als ik een strippenkaart zou hebben, zou die inmiddels vol zijn…
‘Het bleek toch artrose te zijn’
De laatste operatie onderging ik nadat ik tijdens een wintersportvakantie gevallen was. Ik had pijn in mijn pols, vlak onder de duimbasis. Op de foto’s was niets te zien, dus kreeg ik in eerste instantie alleen handtherapie. Maar toen dr. Moojen een MRI liet maken, bleek het toch artrose te zijn. Hij heeft een stukje van de botjes afgehaald, een pees door het duimgewricht gehaald en zo een bedje gecreëerd waardoor de botjes niet meer tegen elkaar zouden komen.
Vijf maanden handtherapie
Na elke operatie volgt een uitgebreid traject van handtherapie - ik ken de handtherapeuten inmiddels allemaal. De laatste keer ben ik begeleid door Anne-Jan Lamain. Het heeft vijf maanden geduurd, want hoewel mijn pols na een maand of drie wel stabiel was, gaf mijn duim overbelastings- en ontstekingsklachten. De eerste drie maanden moest ik 2x per week naar therapie, later 1x per week. Daarnaast moet je thuis ook elke dag oefenen. Sinds vorige week ben ik klaar. Ik kan nog niet alles, het moet langzaam steeds sterker worden, dat is een kwestie van tijd. En vanwege de hypermobiliteit moet ik op blijven letten dat ik mijn duim niet overstrek.
‘De handtherapeuten zijn heel kundig’
De handtherapeuten zijn allemaal kundig in hun vak en hebben echt expertise in huis. Het voelt als een warm bad. Je wordt niet als patiënt of als nummer gezien, maar echt als persoon. Ze helpen je niet alleen met fysieke therapie, maar begeleiden je ook op mentaal vlak. Ik heb heus weleens een traantje gelaten want het is best lastig om zo’n aandoening te accepteren - het komt steeds terug, dus je kunt het nooit echt afsluiten. De handtherapeuten luisteren en hebben er begrip voor als je het moeilijk hebt. En ze helpen om je mindset aan te passen. Wat dat betreft zijn de handtherapeuten ook halve psychologen.
Goed geholpen
Ook ergotherapeut Wietske Rasker heeft me goed geholpen. Zij is een heel fijn en meelevend persoon maar heeft me ook een spiegel voorgehouden. Van haar heb ik geleerd dat ik niet te streng moet zijn voor mezelf. Dat doe ik wel, de lat hoog leggen. Het stukje acceptatie is misschien nog wel moeilijker dan al die operaties.