"Na een ernstig motorongeluk was mijn pols verbrijzeld. Veertien maanden later ben ik bijna weer volledig aan het werk."
Dhr. Van ’t Hoog: “Vorig jaar maakte ik met een groepje motorrijders een tocht door de Belgische Ardennen. Vlak voor we bij ons hotel waren reed ons een motorfiets tegemoet. Hij reed met een oefenrijbewijs en verloor de controle over zijn motor. Hij kwam over de doorgetrokken streep heen, schampte eerst mijn vriendin die links voor me reed en klapte vervolgens op mij. Ik was gelijk buiten bewustzijn en lag daar voor dood op het wegdek. Met een traumahelikopter ben ik naar een ziekenhuis in de buurt gebracht waar ik vier dagen op de intensive care heb gelegen. Daarna ben ik naar het ziekenhuis in Roosendaal vervoerd. Daar ben ik helemaal door de molen gehaald. Het ergste letsel had ik aan mijn linkerpols, die was verbrijzeld. De arts die mij zou opereren wilde er pennen in zetten met kans op wondinfectie, en bovendien zou ik er een flink litteken aan overhouden. Hij gaf me weinig hoop dat het ooit nog goed zou komen.
Via via had ik goede verhalen gehoord over Xpert Clinics Hand- en polszorg, dus heb ik een second opinion aangevraagd. Bij drs. Feitz had ik meteen een veel beter gevoel. Hij zag het wel zitten en vond het een uitdaging om mij te behandelen. Hij vroeg me: ‘Wat wil je straks weer kunnen doen?’ Ik zei dat ik mijn beroep als motoragent wilde houden, ik moet er niet aan denken om achter een bureau te moeten zitten de hele dag. En ook in mijn vrije tijd wilde ik biker blijven. Hij zei: ‘Je legt de lat wel erg hoog, maar we gaan ons best doen.’
Mijn vriendin was meegegaan naar het consult, zij zat toen nog met haar pink in het gips. Drs. Feitz zag dat en overtuigde haar dat het op die manier niet goed zou komen. Hij adviseerde haar om een plaatje te laten plaatsen. En zo kwam het dus dat we uiteindelijk samen, op dezelfde dag, op de operatietafel lagen. Mijn pols is aan de binnenzijde opengemaakt, de botfragmentjes zijn eruit gehaald en er is een plaat op vastgeschroefd. Aan de bovenkant heeft drs. Feitz een peesje met een ankertje vastgezet. Mijn vriendin kreeg een plaatje in haar pink en ’s avonds mochten we allebei naar huis.
En dan begint het revalideren. Ik ging gelijk overal hard mee aan de slag, wilde meteen in balletjes knijpen, maar daar werd ik op afgerekend. De handtherapeut legde uit welke weg ik moest bewandelen. Na twee weken gips kreeg ik een brace en daarna mocht ik echt beginnen met oefenen.
We zijn nu veertien maanden verder en ik werk bijna weer volledig. Motorrijden gaat weer goed en ik heb ook zelf weer een motor aangeschaft. De laatste tijd is het inknijpen van de koppeling wel weer iets pijnlijker geworden. Drs. Feitz ontdekte dat ik last heb van SLAC; doordat de middenhandsbeentjes zijn gaan wijken is er overmatige slijtage ontstaan. Er is dus nog een nieuwe operatie nodig om dat te herstellen. Maar daar is geen haast bij. En die pijntjes, ach, daar leer je mee leven.
Ik kan weer heel veel en ben heel tevreden met het resultaat. Mijn vriendin heeft nog wat last bij het schrijven, zij moet nog overwegen of ze het plaatje laat weghalen of niet. Al met al denk ik dat ik heel blij mag zijn dat ik drs. Feitz gevonden heb, anders had ik er niet zo bij gezeten. Daarom geef ik het ook graag weer aan anderen door: ga op zoek naar een expert. De artsen van Xpert Clinics Hand- en polszorg weten waar ze het over hebben, en ze hebben bovendien speciale handfysiotherapeuten om je te begeleiden. Dat helpt heel goed.”
Wanneer u iets gebroken heeft merkt u dat aan zwelling, pijn, een vreemde vorm van (een van) uw vingers, het niet kunnen bewegen van uw vinger, een verkorte vinger, een ingedrukte knokkel of vingers die over elkaar schuiven wanneer u een grijpbeweging maakt.
