"Al 45 jaar liep ik rond met pijnklachten. Tot ik – bij toeval – hoorde dat er wél wat aan te doen was."
Mevrouw Grakist: “Als meisje van tien ben ik uit de ringen gevallen en daarbij verbrijzelde het radiuskopje (het uiteinde van het spaakbeen) van mijn linkerarm. Tussen mijn tiende en mijn achttiende is eerst het radiuskopje verwijderd en later de kop van de ulna (de ellepijp). De rest van mijn leven heb ik problemen gehad met mijn linkerarm: ik had voortdurend pijn. Je went er op den duur wel aan en ik deed ook redelijk veel met mijn arm. Maar de pijn was er altijd, ik was me er altijd van bewust.
Begin 2011 had ik een peesruptuur en daarvoor ben ik naar het ziekenhuis in Zeist gegaan. Daar heeft een chirurg de ruptuur hersteld, maar hij zag ook dat mijn pols er lelijk uitzag. Hij heeft toen drs. Feitz erbij gehaald, die daar destijds ook werkte. Drs. Feitz zei dat hij me kon helpen met een ulnakop-prothese. Daar had ik nog nooit van gehoord. Ik ben toen door hem geopereerd. Het resultaat was echt fantastisch: de pijn was weg!
Inmiddels zijn we drie jaar verder en de prothese zit nog steeds goed. Twee weken geleden was ik op controle bij drs. Feitz bij Xpert Clinics Hand- en polszorg. Hij vindt het een bijzonder verhaal dat ik 50 jaar lang pijn heb gehad en daar door een relatief makkelijke ingreep nu eindelijk van ben verlost. Mijn huisarts heeft me nooit op het idee gebracht een specialist op te zoeken. Huisartsen mogen, wat mij betreft, best wat alerter zijn en beter op de hoogte van de mogelijkheden.
Drs. Feitz dacht dat mijn verhaal misschien stimulerend zou kunnen zijn voor andere mensen die al heel lang pijn hebben en denken dat ze daar mee moeten leven. Dat is dus niet nodig, en daarom vertel ik mijn verhaal graag.”
Bij een gebroken pols gaat het in driekwart van de gevallen om een breuk (fractuur) van het spaakbeen en/of de ellepijp. Als vuistregel geldt dat hoe groter de verplaatsing is en hoe groter de verbrijzeling, des te uitgebreider de schade. Afhankelijk van de breuk zijn er verschillende opties. In…
Persoonlijk wil ik me graag inzetten om de traumazorg voor handletsel de komende jaren sterk te verbeteren. Wanneer iemand pees-, zenuw- of botletsel heeft, moet dat namelijk liefst binnen 72 uur gerepareerd worden. Wacht je langer, dan is de schade veel moeilijker te herstellen - met alle risico's…
