Om de vinger goed te kunnen buigen is het belangrijk dat de pezen ten opzichte van elkaar verschuiven en dat ze ook door de peeskoker kunnen glijden. Als na een verwonding door glas, een mes of na een operatie het mechanisme van bewegen en glijden is aangetast, dan spreken we van buigpeesletsel. Het…
Er ging iets mis met een afkortzaag
Dhr. De Heul (27): “Anderhalf jaar geleden was ik thuis aan het klussen. Er ging iets mis met een afkortzaag en voor ik het doorhad waren er drie vingers vrijwel afgezaagd. De botten, de pezen, alles was door – ze hingen alleen nog met een velletje vast. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en daar zijn mijn vingers er weer aan gezet. Vervolgens ben ik fysiotherapie gaan volgen bij Xpert Clinics Hand- en polszorg.
De kliniek is multidisciplinair opgebouwd
Om te herstellen had mijn hand rust nodig, maar je lichaam maakt littekenweefsel aan en dat gaat op de pezen zitten. Daardoor kon ik mijn vingers maar heel beperkt bewegen. Met name met mijn wijsvinger kon ik vrijwel niets. Dr. Moojen heeft me toen nog drie keer geopereerd: twee keer om de verkleefde pezen los te maken en een keer om het littekenweefsel tussen mijn middelvinger en ringvinger weg te halen. Ik heb er bewust voor gekozen om die laatste operaties bij Xpert Clinics Hand- en polszorg te laten doen. De kliniek is multidisciplinair opgebouwd, de fysiotherapeut en de ergotherapeut communiceren hier heel goed met de behandelend arts en dat gevoel had ik in het ziekenhuis veel minder. Uiteindelijk is het contact dat ik heb gehad met dr. Moojen beperkt, maar hij heeft veel ruggenspraak gehouden met de therapeuten.
Omdat je er elke dag mee bezig bent, merk je zelf de voortgang niet zo
Uiteindelijk heb ik ruim een jaar fysiotherapie gehad. Handtherapeut Paul Zagt heeft me daarbij heel goed begeleid. Soms vond ik het revalidatietraject wel moeilijk. Niet om de oefeningen te doen, dat ging prima. Maar ik vroeg me wel soms af wat voor zin het allemaal had. Ik heb me ook een tijdje neerslachtig gevoeld, zeker in het begin. Ik wist niet wat ik uiteindelijk nog zou kunnen met die hand, of het wel goed zou komen. Paul heeft me toen enorm gemotiveerd en ondersteund. Hij maakte bijvoorbeeld ook filmpjes van hoe het was toen ik binnenkwam en vergeleek dat met waar ik nu stond. Omdat je er elke dag mee bezig bent, merk je zelf de voortgang niet zo. Maar als je ziet hoever je al gekomen bent, triggert dat om gemotiveerd te blijven.
Inmiddels is de behandeling helemaal afgerond. Ik ondervind weinig beperkingen en ik heb ook geen pijn. Alleen bij koud weer heb ik wat last – de doorbloeding is nog niet zo goed namelijk. Maar dat is dan ook alles.”